Περί συζητήσεων και κρίσεων, γενικώς

Εχουμε αναλογιστεί πόσος κόσμος αναλώνεται να κουβεντιάζει περί κρίσεως. Και εντάξει για τους εργαζόμενους που ασχολιούνται με κρίση, τράπεζες,χρηματοπιστωτικά, αξιολογήσεις κλπ. Σε τελική ανάλυση έχουν καταντήσει κουβέντες καφενείου όπως οι συζητήσεις περί ποδοσφαίρου, αλλά αυτό ήταν στα πλαισια της διασκέδασης. Τώρα εκατομμύρια κόσμου και δισεκατομμύρια σπαταλούμενων ωρών και τεράστιας κατανάλωσης πόρων, σκορπιούνται με το ψευδεπίγραφο ζήτημα της κρίσης. Αν όλοι αυτοί απλώς τα ξύναμε το οικονομικό όφελος θα ήταν τεράστιο. Και ας πιάσουμε την ελληνική πραγματικότητα, εκεί που κόσμος σφαλιάριζε πολιτευτάδες για την θέση τους περί μνημονίου, τώρα κατανάλωνονται τεράστιοι πόροι ανθρώπινου δυναμικού και τεχνικών μέσων για να μας πείσουν για την αναγκαιότητα ενός προσώου και μιας κυβέρνησης που θα αναλάβει να περάσει κοινή συναινέση αυτά που κάποιοι άλλοι για τον ιδιο λόγο έχουν απολάφσει γαλακτομικά προϊόντα αγενώς σερβιρισμένα. Αν όλοι αυτοί φύτευαν κανα μαρουλι κανα γιαλαντζί σταμναγκάθι και καμια τοματούλα . το χρήμα για το χρέος θα το βγάζαμε. Για να μην πώ ότι αμα τους πηγαίναμε να ρίξουν καμια τσαπιά σε κανα ορτχείο (μια τσαπια την ωρα όχι κατι εξοντωτικό) το μετάλευμα θα υπερκάλυπτε το "χρέος" μας.