Περί βίας
Αφορμή για το παρακάτω κειμενάκι ήταν:
http://www.tvxs.gr/v26205/1/1
http://www.tvxs.gr/v26084
http://www.tvxs.gr/v26238
Γιατί προκαλεί έκπληξη αυτή η εκδήλωση βίας. Δεν συμβαίνει παντού στον κόσμο αυτό. Δεν συμβαίνει καθημερινα στην Αθήνα? Και για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και να κατανοήσουμε λίγο το σκεπτικό της χρήσης βίας και των βασανιστηρίων εν γένει. Λοιπόν ας δούμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά, η επιδίωξη της βίας δεν γίνεται για την τιμωρία, καταστολή, εκμηδενισμό προσωπικότητας και πολλά άλλα του θύματος αλλά αντιθέτως είναι απαραίτητη για τον υπηρέτη της εξουσίας. Είναι ο καλύτερος τρόπος να επέλθει ένας διαχωρισμός μεταξύ αυτών των 2 κατηγοριών και η πρόληψη οποιασδήποτε μορφής ώσμωσης (εννοειται πως πάντα υπάρχει ώσμωση) επίσης πρέπει να προσφέρουμε και κάποιας μορφής ψυχαγωγίας σε αυτούς τους υπηρέτες της εξουσίας μιας και δεν είναι και καλοπληρωμένοι. Εξάλλου όποια εγχειρίδιο management και να διαβάσουμε, αυτό προτρέπει τους "manager" να κάνουν τους υφισταμένους να αγαπήσουν και να ταυτιστούν με την δουλειά τους. Ακριβώς με αυτό τον τρόπο δίνουμε ευχαρίστηση σε συγκεκριμένες ομάδες (φύλακες, ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, κατοχικούς στρατιώτες) και έτσι εκτελούν πιο αποτελεσματικά την υπηρεσία τους. Αν πάμε στην ελληνική πραγματικότητα αναλογιστείται πόσοι από σας εχουν κουβεντιάσει με ανθρώπους τετοιων υπηρεσιών που βρίσκονται στο φιλικό τους και συγγενικό τους περιβάλλον και θυμηθείτε με τι χαρά περιγράφουν την άσκηση βίας που φτάνει σε κατάσταση πραγματικών βασανιστηρίων. Χαίρονται πραγματικά αυτό που κάνουν και αισθάνονται ότι ανήκουνε σε μια ομάδα. Βάβαια από την άλλη βία δεν εφαρμόζουν μόνο οι υπηρέτες της εξουσίας αλλά και διαφόρων λογιών συμμορίες ενάντια σε εναν πραγματικό ή συνητικό εχθρό αλλά και σε αδύναμα θύματα που δεν μπορούν αν αντιδράσουν στην άσκηση βίας. Ο χουλιγκάνος του ΠΑΟ (εχουμε και αδυναμίες) που βαράει μέχρι θανάτου τον γαυρο δεν διαφέρει σε τίποτα (παρά μόνο ίσως στην κάλυψη) με τον δελτά που τσακίζει ένα ανήμπορο πρεζόνι ή έναν μοναχικό φοιτητή. Από την άλλη μεριά η ίδια εξουσία (δεν μου αρέσουν γενικευμένοι όροι, αλλά θα το αναλύσω μια άλλη φορά) φοβίζει τον απλό αστυνομικό υπάλληλο ως προς την δυνατότητα άσκησης βίας για πραγματικούς λόγους αυτοάμυνας.
http://www.tvxs.gr/v26205/1/1
http://www.tvxs.gr/v26084
http://www.tvxs.gr/v26238
Γιατί προκαλεί έκπληξη αυτή η εκδήλωση βίας. Δεν συμβαίνει παντού στον κόσμο αυτό. Δεν συμβαίνει καθημερινα στην Αθήνα? Και για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και να κατανοήσουμε λίγο το σκεπτικό της χρήσης βίας και των βασανιστηρίων εν γένει. Λοιπόν ας δούμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά, η επιδίωξη της βίας δεν γίνεται για την τιμωρία, καταστολή, εκμηδενισμό προσωπικότητας και πολλά άλλα του θύματος αλλά αντιθέτως είναι απαραίτητη για τον υπηρέτη της εξουσίας. Είναι ο καλύτερος τρόπος να επέλθει ένας διαχωρισμός μεταξύ αυτών των 2 κατηγοριών και η πρόληψη οποιασδήποτε μορφής ώσμωσης (εννοειται πως πάντα υπάρχει ώσμωση) επίσης πρέπει να προσφέρουμε και κάποιας μορφής ψυχαγωγίας σε αυτούς τους υπηρέτες της εξουσίας μιας και δεν είναι και καλοπληρωμένοι. Εξάλλου όποια εγχειρίδιο management και να διαβάσουμε, αυτό προτρέπει τους "manager" να κάνουν τους υφισταμένους να αγαπήσουν και να ταυτιστούν με την δουλειά τους. Ακριβώς με αυτό τον τρόπο δίνουμε ευχαρίστηση σε συγκεκριμένες ομάδες (φύλακες, ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, κατοχικούς στρατιώτες) και έτσι εκτελούν πιο αποτελεσματικά την υπηρεσία τους. Αν πάμε στην ελληνική πραγματικότητα αναλογιστείται πόσοι από σας εχουν κουβεντιάσει με ανθρώπους τετοιων υπηρεσιών που βρίσκονται στο φιλικό τους και συγγενικό τους περιβάλλον και θυμηθείτε με τι χαρά περιγράφουν την άσκηση βίας που φτάνει σε κατάσταση πραγματικών βασανιστηρίων. Χαίρονται πραγματικά αυτό που κάνουν και αισθάνονται ότι ανήκουνε σε μια ομάδα. Βάβαια από την άλλη βία δεν εφαρμόζουν μόνο οι υπηρέτες της εξουσίας αλλά και διαφόρων λογιών συμμορίες ενάντια σε εναν πραγματικό ή συνητικό εχθρό αλλά και σε αδύναμα θύματα που δεν μπορούν αν αντιδράσουν στην άσκηση βίας. Ο χουλιγκάνος του ΠΑΟ (εχουμε και αδυναμίες) που βαράει μέχρι θανάτου τον γαυρο δεν διαφέρει σε τίποτα (παρά μόνο ίσως στην κάλυψη) με τον δελτά που τσακίζει ένα ανήμπορο πρεζόνι ή έναν μοναχικό φοιτητή. Από την άλλη μεριά η ίδια εξουσία (δεν μου αρέσουν γενικευμένοι όροι, αλλά θα το αναλύσω μια άλλη φορά) φοβίζει τον απλό αστυνομικό υπάλληλο ως προς την δυνατότητα άσκησης βίας για πραγματικούς λόγους αυτοάμυνας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου