ενημεροτητα

31/3/2010
Και κάτι για τα συνθήματα, καλές οι μαγκιές και οι τσαμπουκάδες αλλά μπροστά στον αντίπαλο και στα ίσια, όχι στην πανεπιστημίου για να ακούν τα Τίρανα. Και τέλος πάντων ποιος θα διδάξει σε ορισμένους ποιος είναι ο εχθρός και τι ορίζομαι σαν εχθρό. Και επί της ευκαιρίας έδειξε ο Καρατζαφέρης τον τυπο του λιμενικού (τον γνωστό βρε από το άγημα) να τον έχει αγκαλιασμένο ο Παουελ και να λέει ο Καρα... "να βρε τι παλικάρι βάζουμε στην φυλακή...." μήπως πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε περί ηρώων, ηλιθίων, πατριωτών, εχθρών κλπ? Λοιπόν ο αλβανός είανι εχθρός που θα τον γδάρουμε και ο αμερικανός στρατηγός είναι φίλος και σύμμαχος και θα τον γλύψουμε (πριν μετά ή κατά την διάρκεια του πηδήματος με την αθλητική έννοια πάντοτε)

Ισως να είναι και καλό πράγμα η αδιαφορία. Με την αδιαφορία θα ακυρώνονταν όλες οι έννοιες και σημασίες των τρομοκρατικών και "τρομοκρατικών" επιθέσεων και καμία επικοινωνιακή ή άλλη χρήση τους θα μπορούσε να γίνει. Ολοι πεθαίνουμε κάποτε. Ναι είναι μια καλή αρχή. Τώρα περί των λεγόμενων ρατσιστών, ήθελα να τους ρωτήσω κάτι όλους αυτούς που φωνάζουνε και παπαρολογούνε, εφόσον είναι ανώτεροι τι έχουν να φοβηθούν από κατώτερα όντα; γιατί δεν μεταδίδουν την ανωτερότητα τους; γιατί ουρλιάζουν σαν τσακάλια απέναντι από δύστυχα πλάσματα;